Türkiye’de vasat denebilecek, Amerika’da ise -en azından bana göre- tatmin edici bir haftaydı.
Vakit kaybetmeden projelere girişelim!
Drake – Scary Hours 2
Drake, yeni albümü Certified Lover Boy için ilk adımı resmen attı. Daha önce Scorpion albümü öncesi içerisinde God’s Plan ve Diplomatic Immunity şarkılarını içeren Scary Hours isimli bir paket yayınlayan başarılı sanatçı, bu kez de CLB öncesi içerisinde 1’i solo, 1’i Lil Baby ve 1’i de Rick Ross düetli şarkı olmak üzere 3 parça içeren Scary Hours 2’yi yayınladı. Projenin öne çıkan ve müzik videosu da çekilen What’s Next çok hoşuma gitti benim. Dinlendiğinde insanı moda sokan bir şarkı olmuş. Lil Baby düetli Wants and Needs de fena değil ancak en azından ikilinin daha önceki düeti Yes Indeed kadar iyi diyemem. Rick Ross düetli Lemon Pepper Freestyle sürekli replay atılacak bir şarkı olmasa da yer yer verilen kişisel referanslar ile storytelling’e hizmet ediyor ve beni kapıyor oradan. Özellikle Drake’in çocuğu Adonis’ten bahsettiği satırlar gülümsetti beni.
Şehinşah – Samanyolu
Şehinşah, piyasanın iyiden iyiye tek tipleştiği şu dönemde tabiri caizse çöldeki vaha olmaya devam ediyor. Son 1 senede yayınladığı yaklaşık 15 şarkıyı üst üste dinlediğiniz zaman bunu daha iyi anlıyorsunuz. Sürekli farklı şeyler deneyip yaptığı işlerin üstüne koyarak devam ediyor. En azından “Şuna çok benzemiyor mu ya?” dedirtmiyor size kesinlikle. Arda Gezer’i de tebrik etmek lazım. Yaptığı beat ile şarkının atmosferini çok iyi yansıtmış. Samanyolu Galaksisi’nde dolaşıyor gibi oluyorsunuz şarkıyı dinlerken, sizi başka bir evrene götürüyor. Şehinşah’ın birçok şarkısında olduğu gibi ilk dinlediğimde tam alışamadım ama metin boyunca belirttiğim artıları ile bu hafta beğendiğim işlerden oldu.
Tory Lanez – PLAYBOY
Tory Lanez, son yıllarda daha çok eğildiği rap yeteneklerini bir kenara bırakıp onu sevmeye başladığım I Told You dönemlerine dönmüş. Kısacası R&B ağırlıklı bir proje denebilir. Ben Tory Lanez’i rap’ten çok bu şekilde duymayı tercih ediyorum. O nedenle genel anlamda beğendiğim bir proje diyebilirim.
Contra – pusu
Contra – Tanerman işbirliği baş harfi küçük yazılan bir şarkıyla devam ediyor. Buna dikkat ederek yapıyorlar tabii ki nedenini bilmesem de. İkiliden Aspo-Tanerman benzeri bir EP veya albüm bekliyordum hatta ancak şimdilik tekliler ile devam ediyorlar. Contra son dönemde -özellikle nişan sonrası- olduğu gibi daha çok melodik bir okuyuş ile karşımızda. Fena da kotarmıyor bu tarzı ancak ben Contra’ya daha sert ve agresif alışığım sanırım. Tamamen bireysel bir tercih bu, yoksa dediğim gibi gayet kaliteli işler çıkarıyor ortaya. Şarkı için ‘fena değil’ etiketini tercih edeceğim sanıım.
Hazel – Dünya
Hazel de zaten Şehinşah örneğinde olduğu piyasada tutan işlerin zıttına gitmesi ve farklı işler ortaya koymasıyla benim nezdimde 1 puan önde başlıyor. Bunu bir kenara bıraksam dahi tertemiz şarkı. Çok keyifli bir altyapı üzerinde temiz bir vokal, gülümseten sözler size kaliteli bir 3 dakika vadediyor.
Yung Ouzo – Melatonin
Yung Ouzo, kariyerinin başladığı günden bu yana oldukça kaliteli ve genelde aynı prodüktörler ile çalışıyor. Bunun da meyvesini yediği şarkılardan olmuş Melatonin. Tanerman ve Nushadow’un elinden çıkan kaliteli altyapının üzerinde Yung Ouzo da bir süredir devam ettirdiği gelişimini sürdürmüş. Çok uzun bir şarkı değil zaten. Temizce başlanmış ve bitirilmiş. Melatonin yani uykuyu düzenleyen hormon konsepti ve kapak tasarımı da gayet hoş. Ellere sağlık.
YNW Melly – Thugged Out (feat. Kodak Black)
Kişilik olarak çok da sevmediğim 2 rapçi, Thugged Out isimli parçada buluşmuş. Kişilik olarak sevmesem de ikisi de belirli bir seviyenin üzerinde kesinlikle. Kodak Black için o kadar da olumlu konuşamam ama YNW Melly’nin çok yetenekli olduğunu düşünüyorum. Bu şarkıda da zaten parlayan isim kendisi olmuş.
Hayki – Koma Beni El Yerine
Hayki, malum olaylar nedeniyle bir süredir uzak durduğum bir sanatçı. Ha tabii burada da değerlendirmeme sebebim daha çok müziğiyle alakalı onu da belirteyim. Zaten beğendiğim bir işini duyduğum an taşıdım içeriğe. Oldukça melodik, hatta yer yer neredeyse name duyduğumuz bir iş olmuş Koma Beni El Yerine. Bu şarkının altyapısından aldığım keyif, Haze ile çok benzer. İki şarkıyı üst üste dinlerseniz belki siz de aynı şeyi hissedersiniz. Kim bilir?
Boslen – DENY (feat. Tyla Yaweh)
Boslen, son dönemde işlerini dikkatle takip ettiğim Tyla Yaweh ile DENY isimli şarkıda buluştu. Boslen de geçtiğimiz sene BLACK LOTUS şarkısıyla keşfettiğim ve geleceğinin oldukça açık olduğunu düşündüğüm bir sanatçı. Bu arada altyapıda da BEGEFENDİ albümününde de executive producer olarak yer alan Özcan Sayın (justsayin) ile yine BEGEFENDİ albümünde yer alan isimlerden Stoopid Lou bulunuyor. Boslen, Instagram paylaşımında ‘en iyi şarkım’ minvalinde bir şey söylemişti. Abarttığını düşünmüştüm ama gerçekten de kısa diskografisine bakıldığı zaman en sağlam işlerden olmuş bence de.
Lil Baby – Real As It Gets (feat. EST Gee)
Geçtiğimiz günlerde Lil Baby’nin son stüdyo albümü My Turn’ün 1. yıl dönümüydü. O güne özel albümü baştan sona dinlemiştim ben de. İster istemez yeni çıkan bu şarkısıyla kıyasladım albüm genelini. Beat’i zaten çok beğenemedim, Lil Baby’nin flow’ları her zaman olduğu gibi belirli bir çizginin üstünde olsa da şarkıyı beğenemedim birkaç kere döndürmeme rağmen.
Baby Keem – no sense
Baby Keem de yine son dönemde çıkardığı her işine kitlendiğim ve severek takip ettiğim bir isim. Bilmeyenler için Kendrick Lamar’ın kuzeni olduğu bilgisini ekleyeyim. Ailenin genetiklerine bakmak lazım, bir şeyler var. Yeni şarkısı “no sense” tertemiz iş. Yine üzmedi Keem.
Bruno Mars & Anderson .Paak – Leave The Door Open
Kariyerlerini yıllardır başarıyla devam ettiren böylesine kaliteli 2 sanatçını birleşiminden beklentim epey yüksekti ve bu yüksek beklentimi de fazlasıyla karşıladılar. Kapakta yazan Silk Sonic’in ikilinin oluşturduğu yeni duo’nun adı olduğunu ve yakın zamanda ortak albümlerinin yayında olacağı müjdesini de vereyim bilmeyenler için. Heyecanla bekliyorum ben açıkçası.
