Türkiye piyasasının 2 albüm ile epey hareketli bir hafta oldu. Ki 21 Mart’ta da No.1’in yeni albümünün geleceğini düşünürsek epey tatminkar en azından nicelik olarak. Amerika’da ise mainstream çok tat vermese de mainstream ve underground arası denebilecek isimlerin kaliteli işlerine şahit olduk.
Dilerseniz geçelim projeleri değerlendirmeye.
Anıl Piyancı – İzmir
Anıl Piyancı’nın uzun süredir konuşulan ve beklenen yeni albümü İzmir, sonunda yayınlandı. Piyancı’nın son dönemde her şarkıda benzer şeyleri denemesi ve risk almaktan kaçması nedeniyle benim beklentim çok yüksek değildi açıkçası. Ancak albümden beklediğimden fazlasını aldığımı söyleyebilirim. Henüz tam anlamıyla derin analiz yapacak kadar dinlemedim, o direkt albüm incelemesine giriyor ve bu içerikte bunu yapmıyoruz. Yeri gelmişken bunu da belirtmek isterim. Albümde farklı isimlerin prodüktör olarak yer almasının da etkisiyle farklı kafalar yakalanmış bence. Sound olarak çeşitlilik var ve beni mutlu etti bu. Daha önce yayınlanan işleri dışarıda bırakırsak düet performansları zayıf kalmış bence. Anıl Piyancı’nın kardeşi Eylül Piyancı’yı merak ediyordum baya, fena bir giriş yapmamış kariyerine. Contra ve Ege Çubukçu eh, Keişan ise vasattı bence. Albümün en büyük eksilerden biri tracklist dizilimi olabilir bence. Çok alakasız şarkılar yer yer arka arkaya geliyor ve bu da mod düşüklüğüne neden olabiliyor. Yani mesela albümün girişini ele alalım: Yetmiyor gibi duygu dolu bir şarkı sonrası Contra düetli Sushi geliyor ve tamamen eğlence amaçlı bir şarkı. Sonra gelen Skandal’da Piyancı yine içini döküyor ve piyasada rahatsız olduğu durumları ele alıyor. Dördüncü şarkı Şaka Lak Lak’ta ise yine tamamen eğlence amaçlı. Toparlamak gerekirse; çok uçup kaçtığını söyleyemem albümün şimdilik ancak 20 şarkıdan her halükarda size uyan kısımlar bulabilirsiniz. Sound çeşitliliğini bir artı ve konu bütünlüğü olmamasını da bir eksi olarak koyup devam edelim.
UZI – Kan
Yine beklentimin üzerinde bir albümleyiz. Ancak bu sefer baya baya üstünde. Makina sonrası internette birkaç şarkıya denk gelmiştim albümden. (bkz: Krvn) Meğersem denk geldiğim albümün en başarısız şarkısıymış. Bu nedenle beklentimi epey düşürmüştüm ancak UZI beni oldukça şaşırtmayı başardı. Makina zaten oldukça başarılı bir hit. UZI, bu şarkının üzerine Cem Adrian’ın harika altyapısını Mavi ile beraber Gecenin İçine Gir’de renklendirmiş, Nedenini Sorma’da annesi üzerinden yeterli bir hikaye anlatmış, Mahalle’de yine Eko Fresh ile beraber kendi iç dünyasından konulara değinmiş. Krvn epey başarısız bana kalırsa ancak sonra Vur ve Outro’yu da beğenince albümden baya memnun ayrıldım. Büyük ihtimal inceleme yapacağım için biraz üstün körü geçiyorum şu an UZI bence piyasaya resmen giriş yapacağı bu projeyi fazlasıyla kotarmış.
Benny The Butcher & Harry Fraud – The Plugs I Met 2
Benny öncesi Harry Fraud’a değinmek istiyorum. Kendisi 2021 yılında şu ana kadar kesinlikle en beğendiğim prodüktör. Jim Jones ile yaptıkları The Fraud Department sonrası burada da enfes iş çıkartmış ortaya. Benny The Butcher, bu serinin ilkine göre daha aşağıda bence performans olarak ama kulak alışkanlığı da olabilir bu tabii ki. Albümün özellikle ilk yarısı gayet başarılı bu kıyasın dışında. Düet performansları da daha iyi olabilirmiş bence, en azından isimleri görüp beklediğim daha üstteydi.
Lil Tjay – Headshot
Lil Tjay, Polo G ve Fivio Foreign’in de ona eşlik ettiği Headshot şarkısını geçtiğimiz haftalarda yayınladığı 6LACK düetli Calling My Phone şarkısıyla beraber yayınladı. Calling My Phone baya başarılıydı bence, Headshot şarkısı da yer yer sağlam ancak tempo fazla değişiyor bence. Şarkıda uzun süre kalmak zor geldi bana altyapı seçiminden ötürü. Fivio Foreign kısmında drill’e kaymasa da olurmuş yani sırf o alanda daha başarılı diye.
Fredd & Down. – Suflör
Türkiye’de drill adına duyduğum en isimlerden Down. ile çok başarılı bulduğum Fredd’in yan yana geldiği Suflör şarkısından kötü bir deneyim bekleyemezdim, öyle de oldu. Fredd yukarı giden grafiğini sürdürmüş bence. Ara ara gerçek hayattaki şivesini koyması da hoş olmuş, başarılı şarkı bence.
Dianz & Keişan – Kasılma
Açıkçası projede Dianz ve Keişan’dan çok prodüktör Berkay Duman ve kapak tasarımını yapan Fufu’yu beğendim. Dianz’dan hâlâ emin değilim, bir şeyler eksik gibi ve daha önce de belirttiğim gibi delivery’den kaybediyor bence. Keişan’ın verse’de ise bazı kafiyeler zorlama geldi açıkçası, son dönemde en beğenmediğim verse’lerinden.
Patron – Slam Dunk
Patron’dan çekildiği inziva sonrası yeni albüm sürecine gelirken beklentim yüksekti. Spotify’da Shisha Lounge diye bir liste var, bilen bilir. Patron bir süredir o listeye uygun müzikler yapıyordu. Belirli bir kesimi yargılamadan derdimi bu şekilde anlatabiliyorum, umarım geçiyordur okuyanlara. Sürpriz şarkısı Slam Dunk’ı bu sound’lardan arınmış bir Patron beklentisiyle açtım, en azından gerçekten de öyle değildi. Yine de beğendiğimi söyleyemem. Eski-yeni kıyasını geçtim, Hayvan şarkısını yaptığı dönemi bile aratıyor Boss bence. Yeni albümü 9 Nisan’da yayınlanacakmış, umarım bu şarkısı en zayıf şarkılardan biridir…
